Businessclass vliegen naar Amerika!

Businessclass vliegen naar Amerika!

Persoonlijke ervaring

Ik besloot in juli ’24 om spontaan naar Amerika te gaan. Ik ken al jaren iemand die daar voor een airline werkt en diegene had gevraagd of ik eens op bezoek zou willen komen en als fanatiek reiziger zeg je natuurlijk geen nee als zo’n kans zich voordoet. Ik zou maar voor een extreem laag bedrag vliegen, alleen moest ik wel flexibel zijn, want ik mocht alleen meevliegen als er nog plekken op de vlucht vrij waren. Ik stond dus stand-by op een vlucht. Moeite met flexibel zijn heb ik gelukkig niet, dat heeft het reizen me in de loop der jaren wel geleerd. Zeker tijdens de pandemie zijn er de nodige reizen geannuleerd of helemaal veranderd.

 

Mijn vlucht naar Dallas vertrok om 10 uur vanaf Amsterdam. Om 5:45 uur stond ik op, want om 6:30u had ik de shuttle bus van het hotel naar het vliegveld. Toen ik mijn telefoon opende zag ik al de vele berichten met vertraging aangegeven. De vlucht zou nu pas om 14 uur vertrekken. Ik besloot spontaan om 2 shuttle bussen later te pakken en nog even uitgebreid (& duur) in het hotel te ontbijten, want ja, in het hotel is het sowieso rustiger dan op Schiphol en aangezien ik snel overprikkeld raak door teveel mensen leek mij dat een goed idee om te doen.

 

Op Schiphol wist ik dat ik naar de balie van de desbetreffende airline moest gaan en zij zouden mij dan de boardingpasses overhandigen om door security te kunnen gaan. Dit is dus een speciale stand-by boardingpass. Ik vroeg aan de vrouw bij de balie of het al handig was om me van de Dallas vlucht af te halen en mijn vlucht te wijzigen naar die naar Philadelphia want inmiddels was er nog één uur vertraging bij gekomen. Zowel Dallas, alsook Philadelphia waren niet mijn eindbestemming. Ik zou doorvliegen naar Phoenix (Arizona). De vrouw aan de balie zei dat het niet handig was om de vlucht te wijzigen, want die vlucht naar Philadelphia was al overboekt.

 

Gedurende het urenlange wachten (dat ik gelukkig wel gewend ben, dankzij de vele lay-overs die ik al gehad heb) bleek wel duidelijk dat de vertrek tijd steeds later werd. Uiteindelijk verschoof de vertrek tijd naar 8 AM, ofwel, de dag erna pas om 8u ’s ochtends! Toen was het tijd voor actie, vond ik. Ik liep van de rechterzijde op Schiphol he-le-maal naar de andere zijde, want daar zou het personeel van de desbetreffende airline net een andere vlucht aan het boarden zijn. Ha! Dacht ik. Dat moet die naar Philadelphia zijn. Al wandelend daar naartoe bedacht ik me ineens, misschien moet ik alsnog vooraan bij de balie gaan staan, want komt er een plekje vrij, wie weet, kan ik dan alsnog meevliegen! Ik was natuurlijk niet de enige stand-by’er die zo erover dacht…

 

Al wachtende werd duidelijk waarom de vlucht naar Philadelphia overboekt was. Er waren al 2 dagen problemen met de vluchten geweest, waardoor dus de passagiers van gisteren en eergisteren ook nog geplaatst moesten worden. De Amerikanen die op Schiphol stonden waren niet echt geamuseerd van hoe het de afgelopen dagen eraan toe was gegaan, dat bleek al snel. En toen kwam het verlossende nieuws: er zou een extra vlucht naar Philadelphia gaan die dag, speciaal om iedereen naar Amerika te krijgen. Ik wist aan alles, die vlucht moet ik ook krijgen en zo liet ik me meteen weer op de passagierslijst zetten en mocht ik voor het allereerst businessclass vliegen.

 

Ik was het vliegtuig nog maar net ingestapt en mijn billen hadden de stoel nét aangeraakt en toen stond de vriendelijke stewardess al naast me. “Goedemiddag mevrouw Glassen, kan ik u water, champagne of jus d’orange aanbieden?” Overweldigd en verrast door waar ik zat, helemaal voorin aan het raam, de vele ruimte die ik had én het feit dat ik met naam werd aangesproken, stamelde ik bescheiden dat ik wel wat water lust. Al drinkend bekeek ik de plek waar ik zat. Daar waar ik normaal heel goed weet waar alles zich bevindt of hoe het werkt, was het nu allemaal nieuw. Ik zag overal extra knopjes en vakken waar je spullen in kon opbergen. Als een klein kind zo blij ging ik op ontdekkingstocht! Dankzij één knopje kwam er een enorme armleuning of zijkant naar boven geschoven. Daardoor had je het gevoel alsof je helemaal in een soort eigen cocon zat, lekker afgeschermd, super fijn! Er was een knop waardoor het beeldscherm ineens naar je toe gezwiept werd. En de hoeveelheid films was ENORM. Alleen al met het uitzoeken van al die films kon ik de hele vluchttijd vullen.

 

Daarna vond ik de menu kaart inclusief de kaart met verschillende wijnen. De menu kaart was ietsje uitgebreider dan ik in Economy gewend was. 😉 Je kreeg bijv. meermaals 3 gangen en had dan ook nog de keuze uit 3 of 4 verschillende gerechten. Het klonk allemaal super luxe en fancy. Ik begon me al af te vragen waar hier mijn tafeltje verstopt zat toen de stewardess kwam. Ze opende een vakje en haalde mijn tafel eruit. Ze legde er een tafelkleed op en begon de tafel te dekken! Ik zat met grote ogen te kijken en heb de hele vlucht alleen maar de hele tijd poeslief “dank je wel” zitten stamelen. Bizar dit! Het eten, tja dat was ook echt onwijs lekker. Nou vind ik vliegtuig eten over het algemeen niet heel vies, maar als je soms bepaalde dingen niet lust, dan is het bij Economy class wel karig en is er vaak ook niet veel alternatief. Ik vond het ook heel fijn om gewoon van een porseleinen bord met echt bestek te eten en zoveel ruimte te hebben. Dan stoot je tenminste niet met je elleboog je buurman wanneer je je eten probeert te snijden.

 

Wat me ook heel erg op viel is dat ze in businessclass helemaal niet zo moeilijk doen als er nog tassen of koffertjes beneden staan. Het wordt wel benoemd, maar als je het niet wegruimt dan doen ze er ook niet moeilijk over. Ik merkte ook echt dat de “toon of voice” van de stewards en stewardessen héél anders is dan ik gewend ben in Economy. Op mijn terugvlucht bijv. kwam de stewardess naar me toe en stelde zich voor met “Hi, I am Miriam, how can I call you during this flight?” En zodoende werd ik de hele vlucht met Annabel aangesproken. Ik snap dat dit niet mogelijk is bij Economy class gezien het aantal mensen dat daar zit, maar ik vond dit wel een hele speciale beleving om eens mee te mogen maken.

 

Nog een high tech snufje wat ik wel tof vond bij businessclass is natuurlijk de optie om je stoel he-le-maal plat te leggen. Het is dan net alsof je in bed ligt. Heel handig bij die nachtvluchten die ik had. Bij de heenvlucht had ik een soort ingebouwde smartphone waarop ik de standen van de stoel kon bedienen. En daarnaast nog een soort afstandsbediening voor het Tv-scherm (deze lijkt op die oude Nintendo’s waar we vroeger spelletjes mee speelden, ken je ze nog?). Deze hebben ze bij sommige Economy vluchten tegenwoordig ook al. Bij deze vlucht hoefde je ook niet je eigen raam dicht te doen, want deze had van die geblindeerde ramen en hoe feller de zon hoe meer die vanuit zichzelf blindeerde. Daarnaast lag er voor iedereen een eigen koptelefoon klaar. De koptelefoon had 2 standen: een voor tv/muziek, maar je kon hem ook gebruiken als noice cancelling koptelefoon. Zo fijn!!

 

Op de terugweg, waar ik naar London vloog, waren nog 120 lege plekken in het vliegtuig. Ik voelde op de dag van vliegen dus heel sterk aan dat ik óók bij deze vlucht kans zou maken om nóg een keertje businessclass te vliegen. Je snapt natuurlijk wel dat ik bij deze 2^e keer businessclass vliegen voorbereid was op de vraag of ik champagne wilde hebben en ik die keer wél volmondig JA zei. 😉

Voor mij waren de 2 keer businessclass vliegen de fijnste ervaringen aan de hele Amerika reis en ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat ik dit mocht meemaken en ervaren. Ik weet nu heel bewust hoe ik me na afloop van de vlucht voelde, t.o.v. het vliegen in Economy class. En dan heb ik het m.n. over mijn vermoeidheid en overprikkeling en de verschillende energieën die ik ervaar als ik door veel mensen omringt ben. Dit was echt zo’n groot verschil!

 

Waarom ik businessclass absoluut aanbeveel?

• Als je het mij vraagt is dat voor jou als (fanatiek) reiziger echt een must om eens te beleven.
• Je komt na 10 uur vliegen niet verkreukeld het vliegtuig uit, maar voelt je fris en opgeladen. Dit is zeker voor mensen die snel overprikkeld of vermoeid zijn, of andere lichamelijke klachten hebben, echt een groot pluspunt. Je hebt namelijk bizar veel plek en ruimte, ook om je af te schakelen!
• Het is er lekker rustig! Geen schreeuwende baby’s te vinden in businessclass. Begrijp me hier niet verkeerd, ik zou zeker aanbevelen om met je kind de wereld over te reizen, dat hebben mijn ouders met mij ook gedaan en daar zal ik altijd dankbaar voor zijn!
• Gun het jezelf eens (of vaker) om je lekker in de watten te laten leggen, want zo heb ik het echt ervaren: als pure luxe en overvloed.
• Je hebt plek! Zoveel plek dat je niet eens weet waar je alles moet neerleggen, omdat je dit normaal niet gewend bent.
• Je mag als eerste het vliegtuig verlaten. Dit is dus super handig als je een tussenlanding ergens hebt en wanneer je maar weinig overstap tijd hebt.